Не се залажувајте со какви било натрупани вести по интернетот што можеби сте ги прочитале. Утрешното астероидското прелетување не претставува никаква закана за Земјата или за нешто друго.
Големиот астероид 1998 OR2 ќе помине на 6,3 милиони километри од нашата планета во среда рано наутро (29 април). Иако тоа изгледа блиску во универзумот, астероидот, што е повеќе од 90 милијарди светлосни години, постои нулта шанса вселенската карпа да ја погоди Земјата на овој премин, истакнуваат научниците.
Опсерваторијата „Аресибо“ во Порто Рико ја фати оваа радарска слика на големиот астероид 1998 OR2 на 17 април 2020 година. Астероидот ќе лета преку Земјата на растојание од 6,3 милиони километри на 29 април.
(Фото: © Опсерваторија Аресибо)
Приближното растојание од 2,4 км 1998 OR2 сепак, сепак ќе биде околу 16 пати подалеку од нас отколку што е месечината од Земјата. (Месечината орбитира околу Земјата на просечно растојание од 385,000 км.
И не верувајте во секакви написи што ги читате, затоа што сеуште не знаеме за големи астероиди што би можеле да ни наштетат во блиска иднина.
„Нема астероиди кои имаат значајни шанси да ја погодат Земјата кои се од каква било значајна големина“, рече Пол Чодас, менаџер на Центарот за студии на објекти од близина на Земјата на НАСА во лабораторијата за погон на авиони на агенцијата во Пасадена, Калифорнија, за време на пре -регистрирана веб-емисијата „НАСА наука во живо“ вчера (27 април). „Нема на нашата листа“.
Тој список е прилично сеопфатен. Научниците од НАСА сметаат дека пронашле и проследиле над 90% од астероидите близу Земјата кои се најмалку 0,6 милји (1 км) широк, доволно големи за да претставуваат глобална закана за луѓето.
Но, таквото олеснување не треба да расипува самозадоволство, изјавија и Чодас и Линдли Џонсон, офицер од НАСА. На крајот на краиштата, бројот на НЕА таму е огромен, така што некои големи опасни може сепак да демнат таму неоткриени.
„Влијанието на Земјата од страна на астероид доволно голем за да направи оштетување на површината е исклучително редок настан, но тоа е неизбежен настан“, вели Џонсон за време на вчерашната објава.
Таа неизбежливост ги прави астероидните откритија и напорите за следење да се неверојатно важни, и тој и Чодас рекоа затоа што не сме толку беспомошни како диносаурусите. Можеме да направиме нешто во врска со дојдовниот астероид ако го забележиме доволно однапред.
На пример, водечкото време од пет до 10 години е веројатно минимумот потребен за човештвото да постави мисија за девијација на кинетичко влијание, што ќе испрати летало за да ја сруши опасната вселенски карпа, вели Чодас.
